Przynależność administracyjna

Ziemie , na których powstało Zawiercie w XVI wieku, były częścią pilickich dóbr majątkowych, usytuowane były w Małopolsce, województwie krakowskim, powiecie lelowskim i pozostawały w granicach Rzeczypospolitej do 1795 roku. Po trzecim rozbiorze Polski ziemie te zostały zagarnięte przez Prusy. W latach 1795 – 1807 Zawiercie było w Nowym Śląsku powiecie siewierskim. W latach 1807 – 1814 w Księstwie Warszawskim, departamencie krakowskim, powiecie lelowskim. Następnie w latach 1815 – 1914 Zawiercie należało do Królestwa Polskiego w zaborze rosyjskim. Od 1816 w województwie krakowskim, obwodzie olkuskim, powiecie pileckim. W 1837 roku przemianowano województwa na gubernie, a w 1842 obwody na powiaty a powiaty na okręgi. Od 1844 Zawiercie było w guberni radomskiej i powiecie olkuskim. W latach 1867 – 1915 do guberni piotrkowskiej i powiatu będzińskiego. Od 1915 – 1918 w strefie okupacyjnej niemieckiej. W tym czasie Zawiercie otrzymał prawa miejskie – 1 lipca 1915 roku. Po 1918 Zawiercie znalazło się w województwie kieleckim i powiecie będzińskim, a powiat zawierciański utworzono 1 stycznia 1927 roku. Od 19 października 1939 roku w prowincji śląskiej, rejencji opolskiej, powiatu zawierciańskiego. Od 1940 roku Zawiercie weszło w skład prowincji górnośląskiej. Od 7 lipca 1945 roku do województwa śląskiego.